Secesja, czyli oderwanie
„Nowa Sztuka”, czyli Art Nouveau, termin ten odnosi się do pewnych nowości w dziedzinie wzornictwa na przełomie XIX i XX wieku. Styl ten w swoim założeniu kładł taki sam nacisk zarówno na dekoracyjność jak i funkcjonalność przedmiotu. Jest to nurt o wielu nazwach. Secesja, czyli odejście, odstąpienie od dotychczasowych trendów w sztuce. Określenie to wprowadzili Austriacy. Natomiast określenie Art Nouveau pochodzi od nazwy paryskiej galerii otwartej przez bogatego przedsiębiorcę Siegfrieda Binga. Galeria ta została mianowana na Maison de l’Art Nouveau, czyli Domem Nowej Sztuki. Styl secesyjny cieszył się ogromnym zainteresowaniem w całej Europie oraz Stanach Zjednoczonych. Jako jedną z przyczyn jego powstania, a zarówno inspirację można uznać fakt, że w owych czasach po blisko 200 latach izolacji. Japonia wznowiła kontaktu handlowe z resztą świata.
Inspiracje
Japoński sposób postrzegania świata ujął europejskich twórców. Wszechobecna harmonia, inspiracja naturą oraz dążenie do zachowania równowagi pomiędzy formą a dekoracją stały się podwalinami pod nowy styl. Moda na styl japonais dała impuls do narodzin nowego ruchu estetycznego. Przedstawiciele owego ruchu stawali w obronie piękna, które według nich powinno być obecne w każdej, nawet najprostszej formie.
Rzeźba
Na początku XX wieku nastąpił znaczny wzrost popularności drobnych rzeźb i statuetek w stylu wiktoriańskim, dzięki czemu rzeźba stała się dostępna dla szerszej rzeszy odbiorców. Dominującą formą stała się rzeźba z brązu. W okresie panowania Art Nouveau, rzeźbie udało się zatrzeć granice między sztuką użytkową a tak zwaną sztuką czystą. Czego jak dotąd nie dokonała żadna inna gałąź sztuki. Prace rzeźbiarzy zaczęły ukazywać ruch w sposób o wiele bardziej sugestywny. Nastąpiło pewnie uniezależnienie formy od dekoracji i tak rzeźba zaczęła być traktowana jako fragment przedmiotów użytkowych, takich jak na przykład lampy stołowe czy świeczniki. We wzornictwie dominowały postacie kobiece ukazane w kontekście nieco bardziej zjawiska sennego, a wręcz impresji. Postacie były piękne, z rozwianymi włosami, często ukazywane wraz z motywami natury. Najpopularniejszą techniką odlewania brązu w tamtym okresie był odlew w formie piaskowej, chociaż zdarzały się też o wiele droższe rzeźby odlewane metodą „na wosk tracony”.
Start the discussion